کم خونی

 

کم خونی آلرژی . آبسه مغزی، آموزش تعمیر انواع برد های الکترونیکی :تعمیر اینورتر و PLC، تعمیر برد لوازم خانگی ، تعمیر برد تجهیزات پزشکی ، برق صنعتی و… ارائه مدرک جهت مهاجرت . مدرک کمک پرستاری و مدرک کمک بهیاری آموزش الکترونیک

با آموزشگاه پاور  تخصصی ترین دوره هارو فرا بگیرید ( الکترونیک و برق و تعمیرات برد و برق هواپیما و خدمات کمک پرستاری ) و مدرک بین المللی از دانشکده ترکیه بگیرید.

 

کم خونی

 

کم خونی (آنمی) به وضعیتی گفته می‌شود که در آن تعداد گلبول‌های قرمز خون یا هموگلوبین (پروتئینی در گلبول‌های قرمز که اکسیژن را در بدن حمل می‌کند) کمتر از حد طبیعی است. این کمبود می‌تواند منجر به کاهش میزان اکسیژن رسانی به بافت‌ها و اندام‌های بدن شود.  علائم و شدت کم خونی بسته به نوع، علت و شدت آن متفاوت است.

 

علل کم خونی:

 

علل کم خونی بسیار متنوع هستند و می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

 

کمبود آهن: شایع‌ترین علت کم خونی، کمبود آهن در بدن است.  آهن برای تولید هموگلوبین ضروری است.

کمبود ویتامین B12: ویتامین B12 برای تولید گلبول‌های قرمز خون ضروری است. کمبود آن می‌تواند منجر به کم خونی پرنیسیوز شود.

کمبود فولات (اسید فولیک): فولات نیز برای تولید گلبول‌های قرمز خون ضروری است. کمبود آن می‌تواند منجر به کم خونی مگالوبلاستیک شود.

بیماری‌های مزمن: برخی بیماری‌های مزمن مانند بیماری‌های کلیوی، سرطان و بیماری‌های التهابی می‌توانند باعث کم خونی شوند.

از دست دادن خون: خونریزی‌های شدید، مانند خونریزی داخلی یا قاعدگی سنگین، می‌تواند منجر به کم خونی شود.

تخریب گلبول‌های قرمز خون (همولیز): در برخی بیماری‌ها، گلبول‌های قرمز خون سریع‌تر از حد طبیعی تخریب می‌شوند.

بیماری‌های مغز استخوان: بیماری‌های مغز استخوان مانند آپلازی مغز استخوان می‌توانند تولید گلبول‌های قرمز را مختل کنند.

تالاسمی: یک گروه از اختلالات ارثی که در آن‌ها تولید هموگلوبین مختل می‌شود.

کم خونی داسی شکل: یک اختلال ارثی که در آن شکل گلبول‌های قرمز خون غیر طبیعی است.

 

آموزش تخصصی تعمیرات برد جامع توسط دکتر میلاد طاهریان در آموزشگاه پاور

علائم کم خونی:

 

علائم کم خونی می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

 

خستگی و ضعف

تنگی نفس

رنگ پریدگی پوست و مخاط

سرگیجه

ضربان قلب تند

سردرد

بی‌حالی

مشکل در تمرکز

گوش زنگ

 

 

تشخیص کم خونی:

 

تشخیص کم خونی معمولا با انجام آزمایش خون کامل (CBC) صورت می‌گیرد. این آزمایش تعداد گلبول‌های قرمز خون، هموگلوبین و هماتوکریت را اندازه‌گیری می‌کند.  آزمایش‌های دیگری نیز ممکن است برای تعیین علت کم خونی انجام شوند، مانند آزمایش آهن، ویتامین B12 و فولات.

 

درمان کم خونی:

 

درمان کم خونی به علت آن بستگی دارد.  در صورت کمبود آهن، ممکن است مکمل‌های آهن تجویز شود. در صورت کمبود ویتامین B12 یا فولات، مکمل‌های این ویتامین‌ها تجویز می‌شوند. در صورت خونریزی، باید علت خونریزی درمان شود.  در برخی موارد، ممکن است نیاز به تزریق خون باشد.

 

مهم: این اطلاعات صرفا جهت اطلاع رسانی است و جایگزین مشاوره پزشکی نیست.  در صورت مشاهده هر یک از علائم کم خونی، حتما به پزشک مراجعه کنید تا علت آن تشخیص داده شود و درمان مناسب انجام گیرد.

آموزش های غیر حضوری و آنلاین تعمیرات برد الکترونیک مطابق با تعمیرات برد فنی و حرفه ای در آموزشگاه پاور

 

انواع کم خونی

 

کم‌خونی‌ها را می‌توان بر اساس علت اصلی، اندازه گلبول‌های قرمز خون (RBCs)، و میزان هموگلوبین در گلبول‌های قرمز طبقه‌بندی کرد.  در زیر برخی از انواع اصلی کم‌خونی‌ها آمده است:

 

طبقه‌بندی بر اساس اندازه گلبول‌های قرمز:

 

کم‌خونی ماکروسیتیک (Macrocytic Anemia): در این نوع کم‌خونی، گلبول‌های قرمز بزرگ‌تر از حد معمول هستند.  علل شایع آن عبارتند از:

کمبود ویتامین B12:  منجر به کم‌خونی پرنیسیوز می‌شود.

کمبود فولات (اسید فولیک):  مهم برای سنتز DNA در گلبول‌های قرمز.

مصرف الکل زیاد: می‌تواند بر جذب فولات و B12 تأثیر بگذارد.

بیماری‌های کبدی: می‌تواند بر متابولیسم فولات و B12 تأثیر بگذارد.

 

کم‌خونی نورموسیتیک (Normocytic Anemia): در این نوع، اندازه گلبول‌های قرمز طبیعی است، اما تعداد آن‌ها کم است. علل متنوعی دارد از جمله:

کم‌خونی ناشی از بیماری‌های مزمن: مانند بیماری کلیوی، سرطان، و بیماری‌های التهابی.

کم‌خونی آپلاستیک:  مغز استخوان گلبول‌های قرمز کافی تولید نمی‌کند.

کم‌خونی همولیتیک:  گلبول‌های قرمز سریع‌تر از حد معمول تخریب می‌شوند.

 

 

کم‌خونی میکروسیتیک (Microcytic Anemia): در این نوع، گلبول‌های قرمز کوچک‌تر از حد معمول هستند.  شایع‌ترین علت آن کمبود آهن است که منجر به کاهش هموگلوبین می‌شود.  علل دیگر عبارتند از:

تالاسمی: گروهی از اختلالات ارثی که در آن‌ها تولید هموگلوبین مختل می‌شود.

کمبود مس:  مس برای جذب آهن ضروری است.

سرب:  مسمومیت با سرب می‌تواند تولید هموگلوبین را مختل کند.

 

طبقه‌بندی بر اساس علت:

 

کم‌خونی ناشی از کمبود آهن: شایع‌ترین نوع کم‌خونی است که به دلیل کمبود آهن در بدن رخ می‌دهد.  می‌تواند ناشی از رژیم غذایی نامناسب، خونریزی، یا جذب ناکافی آهن باشد.

 

کم‌خونی ناشی از کمبود ویتامین B12:  کمبود ویتامین B12، اغلب به دلیل کمبود فاکتور داخلی (Intrinsic Factor) که برای جذب B12 ضروری است، رخ می‌دهد.  این کمبود می‌تواند منجر به کم‌خونی پرنیسیوز شود.

 

کم‌خونی ناشی از کمبود فولات:  کمبود فولات می‌تواند به دلیل رژیم غذایی نامناسب یا اختلالات جذب رخ دهد.

 

کم‌خونی همولیتیک:  در این نوع، گلبول‌های قرمز سریع‌تر از حد معمول تخریب می‌شوند.  علل آن می‌تواند ژنتیکی (مانند کم‌خونی داسی شکل) یا اکتسابی (مانند واکنش‌های خودایمنی) باشد.

 

کم‌خونی ناشی از بیماری‌های مزمن:  بیماری‌های مزمن مانند بیماری کلیوی، سرطان، و بیماری‌های التهابی می‌توانند تولید گلبول‌های قرمز را کاهش دهند.

 

کم‌خونی آپلاستیک: در این نوع، مغز استخوان گلبول‌های قرمز کافی تولید نمی‌کند.  علل آن می‌تواند ژنتیکی، اکتسابی (مانند قرار گرفتن در معرض سموم)، یا ناشناخته باشد.

 

طبقه‌بندی بر اساس میزان هموگلوبین:

 

این طبقه‌بندی کمتر استفاده می‌شود، اما می‌تواند بر اساس شدت کم‌خونی، به کم‌خونی خفیف، متوسط و شدید تقسیم شود.

 

 

مهم: این اطلاعات صرفا جهت اطلاع رسانی است و جایگزین مشاوره پزشکی نیست.  برای تشخیص دقیق نوع کم‌خونی و تعیین درمان مناسب، باید به پزشک مراجعه کنید.  پزشک با انجام آزمایش‌های خون و بررسی علائم، می‌تواند نوع کم‌خونی را مشخص کند و برنامه درمانی مناسب را تعیین نماید.

علل کم خونی

 

علل کم‌خونی بسیار متنوع هستند و می‌توانند به چند دسته کلی تقسیم شوند:

 

کاهش تولید گلبول‌های قرمز:

 

کمبود مواد مغذی: این شایع‌ترین علت کم‌خونی است و شامل موارد زیر می‌شود:

کمبود آهن: آهن جزء ضروری هموگلوبین (پروتئین حمل‌کننده اکسیژن در گلبول‌های قرمز) است. کمبود آهن می‌تواند ناشی از رژیم غذایی نامناسب، خونریزی (قاعدگی سنگین، زخم معده، خونریزی داخلی)، جذب ناکافی آهن، یا افزایش نیاز به آهن (مانند دوران بارداری) باشد.

کمبود ویتامین B12: ویتامین B12 برای تولید سلول‌های خونی ضروری است. کمبود آن می‌تواند ناشی از رژیم غذایی نامناسب (به ویژه در گیاهخواران)، اختلالات جذب (مانند کم‌خونی پرنیسیوز)، یا بیماری‌های دستگاه گوارش باشد.

کمبود فولات (اسید فولیک): فولات نیز برای تولید سلول‌های خونی ضروری است. کمبود آن می‌تواند ناشی از رژیم غذایی نامناسب، سوء جذب، یا افزایش نیاز (مانند دوران بارداری) باشد.

کمبود مس: مس برای جذب آهن و تولید هموگلوبین ضروری است. کمبود آن می‌تواند به کم‌خونی منجر شود.

 

اختلالات مغز استخوان: مغز استخوان مسئول تولید گلبول‌های قرمز است. اختلالات مغز استخوان مانند آپلازی مغز استخوان (عدم تولید سلول‌های خونی)، لوسمی، و لنفوم می‌توانند تولید گلبول‌های قرمز را کاهش دهند.

 

بیماری‌های مزمن: بیماری‌های مزمن مانند بیماری کلیوی، سرطان، بیماری‌های التهابی مزمن (مانند آرتریت روماتوئید)، و HIV می‌توانند تولید گلبول‌های قرمز را کاهش دهند.

 

اختلالات ژنتیکی: برخی اختلالات ژنتیکی مانند تالاسمی (اختلال در تولید هموگلوبین) و کم‌خونی داسی‌شکل (اختلال در شکل گلبول‌های قرمز) می‌توانند منجر به کم‌خونی شوند.

 

افزایش تخریب گلبول‌های قرمز (همولیز):

 

اختلالات ژنتیکی: کم‌خونی داسی‌شکل، تالاسمی، و سایر اختلالات ژنتیکی می‌توانند به تخریب زودرس گلبول‌های قرمز منجر شوند.

عفونت‌ها: برخی عفونت‌ها مانند مالاریا می‌توانند به تخریب گلبول‌های قرمز منجر شوند.

واکنش‌های خودایمنی: سیستم ایمنی بدن می‌تواند به گلبول‌های قرمز حمله کند و آن‌ها را تخریب کند.

سموم: برخی سموم مانند داروهای خاص و مواد شیمیایی می‌توانند به تخریب گلبول‌های قرمز منجر شوند.

 

 

از دست دادن خون:

 

خونریزی: خونریزی داخلی (مانند زخم معده، خونریزی رحمی) یا خونریزی خارجی (مانند تصادف، جراحت) می‌تواند منجر به کم‌خونی شود.  قاعدگی سنگین در زنان نیز می‌تواند باعث کم‌خونی شود.

 

 

سایر علل:

 

نارسایی کلیه: کلیه‌ها هورمونی به نام اریتروپویتین تولید می‌کنند که تولید گلبول‌های قرمز را تحریک می‌کند. نارسایی کلیه می‌تواند تولید این هورمون را کاهش دهد و به کم‌خونی منجر شود.

هیپوتیروئیدیسم: کم‌کاری تیروئید می‌تواند تولید گلبول‌های قرمز را کاهش دهد.

مصرف برخی داروها: برخی داروها می‌توانند به عنوان عارضه جانبی، به کم‌خونی منجر شوند.

 

 

مهم: این لیست جامع نیست و بسیاری از علل دیگر کم‌خونی وجود دارند.  برای تشخیص دقیق علت کم‌خونی و تعیین درمان مناسب، باید به پزشک مراجعه کنید.  پزشک با انجام آزمایش‌های خون و بررسی علائم، می‌تواند علت کم‌خونی را مشخص کند و برنامه درمانی مناسب را تعیین نماید.

 

درمان کم خونی

 

درمان کم‌خونی به علت زمینه‌ای آن بستگی دارد.  بدون تشخیص دقیق علت کم‌خونی، درمان مؤثر امکان‌پذیر نیست.  بنابراین، مراجعه به پزشک برای تشخیص و تعیین برنامه درمانی مناسب ضروری است.  با این حال، می‌توان درمان‌های کلی را بر اساس علل شایع کم‌خونی، به صورت زیر خلاصه کرد:

 

کم‌خونی ناشی از کمبود آهن:

 

مصرف مکمل‌های آهن:  شایع‌ترین روش درمان کمبود آهن، مصرف مکمل‌های آهن خوراکی است.  این مکمل‌ها معمولاً به صورت سولفات آهن یا فومارات آهن هستند.  مصرف این مکمل‌ها باید با دستور پزشک و تحت نظر وی باشد، زیرا می‌توانند عوارضی مانند یبوست و ناراحتی معده ایجاد کنند.

تغییر رژیم غذایی:  افزایش مصرف غذاهای غنی از آهن مانند گوشت قرمز، جگر، حبوبات، سبزیجات برگ سبز تیره، و میوه‌های خشک می‌تواند به افزایش سطح آهن در بدن کمک کند.

درمان علت خونریزی: اگر خونریزی علت کمبود آهن باشد، باید علت خونریزی شناسایی و درمان شود.

 

کم‌خونی ناشی از کمبود ویتامین B12:

 

تزریق ویتامین B12:  در اکثر موارد، تزریق ویتامین B12 مؤثرترین روش درمان کمبود ویتامین B12 است.  این تزریق‌ها می‌توانند به صورت ماهیانه یا هر چند ماه یکبار انجام شوند.

مصرف مکمل‌های ویتامین B12 خوراکی:**  در برخی موارد، مکمل‌های خوراکی ویتامین B12 نیز ممکن است تجویز شوند.  اما در کم‌خونی پرنیسیوز، مکمل‌های خوراکی به دلیل اختلال در جذب، مؤثر نیستند.

 

کم‌خونی ناشی از کمبود فولات:

 

مصرف مکمل‌های فولات:  مصرف مکمل‌های فولات خوراکی معمولاً برای درمان کمبود فولات کافی است.

تغییر رژیم غذایی:  افزایش مصرف غذاهای غنی از فولات مانند سبزیجات برگ سبز تیره، حبوبات، و مرکبات می‌تواند به افزایش سطح فولات در بدن کمک کند.

 

کم‌خونی همولیتیک:

 

درمان کم‌خونی همولیتیک به علت زمینه‌ای آن بستگی دارد.  در برخی موارد، ممکن است نیاز به درمان‌های دارویی برای سرکوب سیستم ایمنی یا حذف عامل تخریب گلبول‌های قرمز باشد.  در برخی موارد، ممکن است نیاز به تزریق خون باشد.

 

کم‌خونی ناشی از بیماری‌های مزمن:

 

درمان این نوع کم‌خونی به درمان بیماری زمینه‌ای بستگی دارد.  در برخی موارد، ممکن است نیاز به درمان دارویی برای بهبود عملکرد مغز استخوان باشد.  در برخی موارد، ممکن است نیاز به تزریق اریتروپویتین باشد.

 

کم‌خونی آپلاستیک:

 

درمان کم‌خونی آپلاستیک می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

 

کورتیکواستروئیدها: برای سرکوب سیستم ایمنی.

ایمونوگلوبولین داخل وریدی (IVIG): برای سرکوب سیستم ایمنی.

پیوند مغز استخوان: در موارد شدید.

 

 

کم‌خونی ناشی از از دست دادن خون:

 

درمان این نوع کم‌خونی شامل کنترل خونریزی و جایگزینی خون از دست رفته است.  این ممکن است شامل تزریق خون یا سایر مایعات باشد.

 

 

درمان‌های حمایتی:

 

در کنار درمان علت زمینه‌ای کم‌خونی، ممکن است درمان‌های حمایتی نیز لازم باشد، مانند:

 

استراحت: برای کاهش خستگی.

رژیم غذایی سالم: برای تقویت بدن.

مصرف مایعات کافی: برای جلوگیری از دهیدراتاسیون.

 

 

مهم: این اطلاعات صرفا جهت اطلاع رسانی است و جایگزین مشاوره پزشکی نیست.  برای تشخیص دقیق علت کم‌خونی و تعیین درمان مناسب، باید به پزشک مراجعه کنید.  پزشک با انجام آزمایش‌های خون و بررسی علائم، می‌تواند نوع کم‌خونی را مشخص کند و برنامه درمانی مناسب را تعیین نماید.  خوددرمانی می‌تواند خطرناک باشد و ممکن است به عوارض جانبی منجر شود.

علائم کم‌خونی را چگونه می‌توان تشخیص داد؟

 

تشخیص کم‌خونی صرفاً بر اساس علائم ممکن نیست و نیاز به آزمایش‌های پزشکی دارد.  با این حال، برخی علائم می‌توانند نشان‌دهنده احتمال کم‌خونی باشند و فرد را ترغیب به مراجعه به پزشک کنند.  این علائم می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

 

علائم شایع:

 

خستگی و ضعف: این شایع‌ترین علامت کم‌خونی است.  خستگی می‌تواند شدید باشد و حتی در فعالیت‌های روزمره اختلال ایجاد کند.

کوتاهی نفس:  به دلیل کاهش میزان اکسیژن در خون، فرد ممکن است حتی با فعالیت‌های سبک نیز دچار تنگی نفس شود.

رنگ‌پریدگی پوست:  پوست، لب‌ها و مخاط دهان ممکن است رنگ پریده و کم‌رنگ شوند.

سرگیجه و سبکی سر:  به دلیل کاهش جریان خون به مغز.

تپش قلب:  قلب برای جبران کمبود اکسیژن، سریع‌تر می‌زند.

سردرد:  به دلیل کمبود اکسیژن در مغز.

درد قفسه سینه: در موارد شدید.

 

 

علائم کمتر شایع:

 

زنگ زدن در گوش:

مشکلات تمرکز و حافظه:

بی‌حوصلگی و تحریک‌پذیری:

شکنندگی ناخن‌ها:

ریزش مو:

زخم‌های دهانی:

یبوست یا اسهال: (به خصوص در کم خونی ناشی از کمبود آهن)

درد عضلانی:

تورم زبان: (به خصوص در کم خونی پرنیسیوز)

 

 

مهم:  وجود این علائم لزوماً به معنای کم‌خونی نیست و می‌تواند ناشی از سایر مشکلات پزشکی باشد.  همچنین، برخی افراد مبتلا به کم‌خونی ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند.  تنها راه تشخیص قطعی کم‌خونی، انجام آزمایش‌های خون است.  این آزمایش‌ها شامل شمارش کامل خون (CBC) و اندازه‌گیری سطح هموگلوبین، هماتوکریت و سایر پارامترهای خونی است.  پزشک با توجه به نتایج آزمایش‌ها و سایر اطلاعات پزشکی، می‌تواند تشخیص دقیق و درمان مناسب را تعیین کند.  اگر هر یک از این علائم را تجربه می‌کنید، به پزشک مراجعه کنید تا علت آن را بررسی کند.

آموزش رایگان تعمیرات برد آموزشگاه تخصصی تعمیرات برد پاور . آموزش تعمیر بردهای الکترونیکی pdf . آموزش تعمیر برد الکترونیکی رایگان . تعمیر برد الکترونیک . آموزش  کمک پرستازی و بهیاری در پاور

چگونه می‌توان از کم‌خونی پیشگیری کرد؟

 

پیشگیری از کم‌خونی به عوامل مختلفی بستگی دارد، زیرا انواع مختلفی از کم‌خونی وجود دارد و هر کدام علل متفاوتی دارند.  با این حال، برخی از اقدامات کلی می‌توانند به کاهش خطر ابتلا به کم‌خونی کمک کنند:

 

تغذیه مناسب:

 

مصرف کافی آهن:  غذاهای غنی از آهن مانند گوشت قرمز، جگر، حبوبات، سبزیجات برگ سبز تیره (مانند اسفناج و کلم پیچ)، میوه‌های خشک (مانند کشمش و آلو خشک) و غلات غنی‌شده را در رژیم غذایی خود بگنجانید.  جذب آهن از منابع گیاهی کمتر از منابع حیوانی است، بنابراین ترکیب منابع گیاهی آهن با ویتامین C (مانند مرکبات) می‌تواند به بهبود جذب کمک کند.

مصرف کافی ویتامین B12:  منابع خوب ویتامین B12 شامل گوشت، مرغ، ماهی، تخم مرغ و لبنیات هستند.  گیاهخواران و وگان‌ها باید منابع جایگزین ویتامین B12 مانند مکمل‌ها را در نظر بگیرند.

مصرف کافی فولات:  غذاهای غنی از فولات شامل سبزیجات برگ سبز تیره، حبوبات، مرکبات و غلات غنی‌شده هستند.

مصرف کافی ویتامین C: ویتامین C به جذب آهن کمک می‌کند.

رژیم غذایی متنوع و متعادل:**  یک رژیم غذایی متنوع و متعادل که شامل طیف وسیعی از مواد مغذی باشد، به سلامت کلی بدن و پیشگیری از کم‌خونی کمک می‌کند.

 

 

پیشگیری از خونریزی:

 

مراقبت از زخم‌ها: زخم‌ها را به سرعت تمیز و پانسمان کنید تا از خونریزی بیش از حد جلوگیری شود.

استفاده از روش‌های پیشگیری از بارداری ایمن:**  استفاده از روش‌های پیشگیری از بارداری ایمن می‌تواند به کاهش خطر خونریزی شدید قاعدگی کمک کند.

تشخیص و درمان به موقع بیماری‌های گوارشی:**  بیماری‌های گوارشی مانند زخم معده یا کولیت اولسراتیو می‌توانند باعث خونریزی و کم‌خونی شوند.  تشخیص و درمان به موقع این بیماری‌ها بسیار مهم است.

 

 

مراقبت‌های پزشکی منظم:

 

چکاپ‌های منظم:  مراجعه منظم به پزشک برای انجام آزمایش‌های خون و بررسی سلامت کلی بدن، می‌تواند به تشخیص زودهنگام کم‌خونی و سایر مشکلات پزشکی کمک کند.  این امر به ویژه برای افراد در گروه‌های پرخطر مانند زنان باردار، افراد مسن و افرادی که سابقه خانوادگی کم‌خونی دارند، بسیار مهم است.

درمان به موقع بیماری‌های زمینه‌ای:  برخی بیماری‌ها می‌توانند باعث کم‌خونی شوند.  درمان به موقع این بیماری‌ها می‌تواند به پیشگیری از کم‌خونی کمک کند.

 

 

اجتناب از عادات ناسالم:

 

مصرف بیش از حد الکل:  مصرف بیش از حد الکل می‌تواند به عملکرد مغز استخوان آسیب برساند و باعث کم‌خونی شود.

مصرف دخانیات:  سیگار کشیدن می‌تواند به جذب آهن و سایر مواد مغذی آسیب برساند.

 

 

در صورت نیاز، مصرف مکمل‌ها:

 

در برخی موارد، ممکن است پزشک مصرف مکمل‌های آهن، ویتامین B12 یا فولات را توصیه کند.  اما  هرگز بدون مشورت با پزشک از مکمل‌ها استفاده نکنید.

 

 

گروه‌های پرخطر:

 

برخی از افراد بیشتر در معرض خطر ابتلا به کم‌خونی هستند، از جمله:

 

زنان باردار:  نیاز به آهن در دوران بارداری افزایش می‌یابد.

افراد مسن:  جذب آهن در افراد مسن ممکن است کاهش یابد.

گیاهخواران و وگان‌ها:  ممکن است نیاز به مکمل ویتامین B12 داشته باشند.

افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن:  برخی بیماری‌های مزمن می‌توانند باعث کم‌خونی شوند.

افراد با سابقه خانوادگی کم‌خونی:  در این افراد احتمال ابتلا به کم‌خونی بیشتر است.

 

 

این اطلاعات صرفاً برای آگاهی عمومی است و جایگزین مشاوره پزشکی نیست.  برای دریافت اطلاعات بیشتر و برنامه ریزی برای پیشگیری از کم‌خونی،  به پزشک یا متخص

ص تغذیه مراجعه کنید.

 

آموزشگاه فنی و حرفه ای پاور